اسانس های خوراکی موادی هستند که از گیاهان، میوه ها، گل ها، و حتی مواد شیمیایی تولید شده و به غذاها و نوشیدنی ها برای افزودن طعم، عطر و رنگ خاص اضافه می شوند. این اسانس ها در صنایع غذایی، شیرینی پزی و تولید نوشیدنی ها به کار می روند و باید مطابق با استانداردهای سلامت و بهداشت غذایی تولید و تایید شده باشند. در مقابل، اسانس های غیر خوراکی برای مصارف صنعتی، آرایشی و بهداشتی، و محصولات خانگی مانند خوشبوکننده ها، شمع ها و محصولات نظافتی استفاده می شوند و ممکن است حاوی ترکیباتی باشند که مصرف خوراکی آن ها ایمن نیست.
استفاده از اسانس خوراکی و غیر خوراکی به دوران باستان باز می‌گردد، زمانی که عصاره ها و روغن های گیاهی در مصر و تمدن های مدیترانه ای برای عطر و طعم دادن به غذاها و در مصارف مذهبی و آرایشی استفاده می شدند. با پیشرفت علم شیمی در قرن ۱۸ و ۱۹، فرآیند تولید اسانس های خوراکی و غیر خوراکی بهبود یافت و انواع مصنوعی آن ها وارد بازار شد. در قرون وسطی و رنسانس، عطرسازی به عنوان یک صنعت گسترش یافت و در قرن بیستم، تولید انبوه اسانس های مصنوعی برای مصارف مختلف صنعتی و خانگی رایج شد.
این اسانس ها از میوه های مختلف مانند پرتقال، لیمو، توت فرنگی، موز و سیب تولید می شوند و به منظور افزودن طعم و عطر به انواع نوشیدنی ها، شیرینی ها، کیک ها و دسرها به کار می روند.
از گیاهانی مانند نعناع، وانیل، دارچین، زنجبیل و زعفران تهیه می شوند. این اسانس ها برای طعم دهی به غذا ها، نوشیدنی ها و حتی در برخی دارو های گیاهی استفاده می شوند.
این دسته شامل اسانس های بادام، فندق، پسته و گردو است که به منظور افزودن طعم و عطر به شیرینی ها، دسرها و بستنی ها به کار می روند. این اسانس ها با ایجاد طعم های خوشمزه و طبیعی، به لذیذ بودن محصولات غذایی کمک می کنند.
این اسانس ها برای افزودن طعم شکلات و قهوه به کیک ها، دسرها و نوشیدنی ها استفاده می شوند. آن ها به ایجاد طعم غنی و دلپذیر در محصولات غذایی کمک می کنند.
اسانس های ادویه ای از ادویه هایی مانند فلفل، زیره، هل و جوز هندی تهیه شده و برای افزایش عطر و طعم در غذاها و خوراکی ها به کار می روند. آن ها به غذاها عمق و پیچیدگی طعمی می بخشند و در آشپزی به ویژه در غذاهای سنتی و ادویه دار بسیار محبوب هستند. استفاده از این اسانس ها می تواند طعم طبیعی و قوی ادویه ها را در غذا ها حفظ کند.
این اسانس ها در تولید محصولات آرایشی مانند کرم ها، لوسیون ها، عطرها، صابون ها و شامپو ها استفاده می شوند. اسانس های رایج در این دسته شامل اسانس های گل، مانند رز و یاسمن، و اسانس های میوه ای و گیاهی می شود.
این دسته شامل اسانس هایی است که در تولید محصولات خانگی مانند شوینده ها، خوشبوکننده های هوا، شمع ها و مواد پاک کننده به کار می روند. این اسانس ها اغلب با هدف ایجاد بوی خوش و احساس تازگی در محیط استفاده می شوند.
اسانس های غیر خوراکی که در دارو های موضعی یا استنشاقی مورد استفاده قرار می گیرند. این اسانس ها ممکن است خواص ضدباکتری، ضد عفونی کننده یا آرام بخش داشته باشند.
این اسانس ها برای تولید عطر و ادکلن استفاده می شوند و معمولاً از ترکیبات پیچیده ای از اسانس های گل، چوب، میوه و گیاهان تهیه می گردند. این ترکیبات متنوع به عطر ها ویژگی های خاص و ماندگاری بالا می بخشند.
این نوع اسانس ها در تولید محصولات تمیزکننده مانند اسپری های ضد عفونی‌کننده، پاک‌کننده های سطوح و مواد ضد بو به کار می روند. آن ها به این محصولات بوی خوش و خاصیت تازه کنندگی می بخشند و تجربه تمیزی را دلپذیرتر می کنند.
اگر علاقه مند به خرید اسانس خوراکی و غیر خوراکی شدید، می‌توانید از سایت ما از طریق این لینک اقدام به خریداری انواع اسانس‌ها کنید.
استخراج اسانس خوراکی و غیر خوراکی شامل روش های مختلفی است که بسته به نوع ماده اولیه و کاربرد مورد نظر (خوراکی یا غیرخوراکی) انتخاب می شود. در زیر به مهم‌ترین روش های استخراج اسانس ها و مراحل هر یک اشاره می‌کنیم:
تقطیر با بخار یکی از رایج ترین روش های استخراج اسانس ها از گیاهان است. در این روش، ابتدا مواد گیاهی مانند برگ، گل یا ریشه خرد می شوند تا سطح تماس بیشتری با بخار داشته باشند. سپس بخار آب به مخزن حاوی این مواد هدایت شده و اسانس ها با بخار منتقل می شوند. بخار حاوی اسانس به کندانسور رفته و پس از سرد شدن به مایع تبدیل می شود. این مایع شامل آب و اسانس است که به داخل جداکننده هدایت می شود؛ در این مرحله، اسانس خوراکی و غیر خوراکی به دلیل عدم حل شدن در آب، روی سطح آب قرار می‌گیرد و به راحتی جدا می شود.
روش استخراج با حلال معمولاً برای گیاهانی که به گرما حساس هستند، استفاده می شود. در این روش، مواد گیاهی خرد شده درون ظرفی حاوی حلالی مانند هگزان یا اتانول غوطه‌ور می شوند و اسانس خوراکی و غیر خوراکی در حلال حل می شوند. سپس این مخلوط فیلتر می شود تا ذرات غیر مفید جدا شوند. پس از آن، حلال از مخلوط تبخیر می شود، معمولاً در دمای پایین برای جلوگیری از آسیب به اسانس، و اسانس خالص باقی می ماند. در پایان، اسانس به دست آمده تصفیه و خالص‌سازی می شود تا برای استفاده آماده گردد.
روش استخراج با دی اکسید کربن فوق بحرانی از دی اکسید کربن در شرایط دمای بالا و فشار بالا استفاده می کند. در این روش، مواد گیاهی ابتدا درون یک ظرف فشار قرار می گیرند. سپس CO2 به شکل فوق بحرانی درآورده شده و به ظرف حاوی مواد گیاهی تزریق می شود. دی اکسید کربن فوق بحرانی به عنوان یک حلال قدرتمند، اسانس خوراکی و غیر خوراکی را از مواد گیاهی استخراج می کند. پس از پایان فرآیند استخراج، فشار کاهش می یابد و CO2 به حالت گاز تبدیل می‌شود، در نتیجه اسانس خوراکی و غیر خوراکی به صورت خالص و جداگانه جمع‌آوری می شود.
روش استخراج با ماسراسیون به ویژه برای مواد حساس یا زمانی که میزان اسانس کم است، به کار می رود. در این روش، مواد گیاهی برای مدتی درون حلالی مانند روغن گیاهی خیس می شوند تا اسانس ها به حلال منتقل شوند. سپس مواد گیاهی فشرده می شوند تا میزان بیشتری از اسانس آزاد شود و در حلال حل گردد. در مرحله بعد، مخلوط حاصل فیلتر می شود و حلال از اسانس خوراکی و غیر خوراکی جدا می شود، به طوری که اسانس خالص به دست می آید.
© کلیه حقوق این سایت متعلق به هولدینگ آذر می‌باشد . طراحی شده توسط دپارتمان طراحی سایت شرکت هوش مصنوعی ویرا سگال کارو
